معرفی شرکت خودرو سازی مک لارن

مک‌لارن ریسینگ لیمیتد

مک‌لارن ریسینگ لیمیتد (به انگلیسی: McLaren Racing Limited) که با نام تجاری مکلارن-هوندا نیز فعالیت می‌کند، یک تیم مسابقات فرمول یک و بخشی از گروه مک‌لارن است که دفتر مرکزی‌اش در ووکینگ، ساری در انگلستان قرار دارد. این تیم دومین تیم قدیمی فرمول یک (بعد از فراری) و با برنده شدن ۱۶۹ بار مسابقه، ۱۲ بار قهرمانی راننده و ۸ بار قهرمانی تیم، یکی از موفق‌ترین تیم‌های فرمول یک است این تیم در سال ۱۹۶۳ توسط بروس مک‌لارن نیوزلندی تأسیس شد.
مک‌لارن در سال ۱۹۶۸ در گرندپری بلژیک به اولین پیروزی خود دست یافت. اما بهترین موفقیت آنها در مسابقات کن-ام به دست آمد. زمانی که این تیم بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ حاکم بلامنازع مسابقات بود. مک‌لارن در سال‌های ۱۹۷۲، ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ در مسابقات ایندیاناپولیس ۵۰۰ و کن-ام موفقیت‌های بیشتری به دست آورد.
بعد از مرگ بروس مک‌لارن در آزمایش یک خودرو در سال ۱۹۷۰، تدی مایر هدایت تیم را برعهده گرفت و با مدیریت او تیم به اولین مقام قهرمانی در مسابقات فرمول یک در سال ۱۹۷۴ دست یافت. رانندگان تیم قهرمان امرسون فیتیپالدی و جیمز هانت بودند که به ترتیب در سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ در رده‌بندی رانندگان به مقام اول رسیدند. در سال ۱۹۷۴ شرکت فیلیپ موریس مارلبورو همکاری خود را با مک‌لارن به عنوان حامی مالی آغاز کرد. رابطه‌ای این دو سال‌ها دوام داشت.

امرسون فیتیپالدی در سال ۱۹۷۴ با مک‌لارن به مقام اول رانندگان رسید
در سال ۱۹۸۱ مک‌لارن با پروژه ۴ ریسینگ به مدیریت ران دنیس شریک شد. ران دنیس مدیریت تیم را برعهده گرفت و بعد با خرید کل سهام کنترل تیم را به دست گرفت. پس از آن بود که تیم با موتورهای پورشه و هوندا و رانندگانی همچون نیکی لائودا، آلن پروست و آیرتون سنا موفق‌ترین دوران خود را آغاز کرد. این سه راننده هفت بار مقام اول رانندگان و مک‌لارن شش بار مقام قهرمان تیمی را به دست آورد. ترکیب پروست و سنا موفق‌ترین تیم رانندگان مک‌لارن بود. در سال ۱۹۸۸ این دو راننده به جز یک مسابقه، همه مسابقات فصل را بردند. اما رقابت شدید این دو باعث شد پروست تیم را ترک کند و به فراری برود.
تا اواسط دهه ۹۰ میلادی با رفتن هوندا از فرمول یک مک‌لارن و رفتن سنا به ویلیامز، مک‌لارن سه فصل را بدون پیروزی پشت سر گذاشت. مک‌لارن با موتور مرسدس بنز، حمایت مالی وست و ماشین‌هایی که توسط آدرین نیویی طراحی شده بود و رانندگی میکا هاکینن در سال ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ قهرمان شد و در طول سال‌های ۲۰۰۰ رقیبی جدید در پیست بود. آخرین مقام قهرمانی این تیم با لوییس همیلتون در سال ۲۰۰۸ به دست آمد. در سال ۲۰۰۹ دنیس راس از مدیریت تیم فرمول یک بازنشسته شد و مدیریت این تیم به مارتین ویتمارش رسید.
در سال ۲۰۱۰ جنسن باتن دو بار در فرمول یک استرالیا و چین با مک‌لارن پیروز شد و لوییس همیلتون در مسابقات ترکیه، کانادا و بلژیک سه مقام قهرمانی برای مک‌لارن کسب کرد. اما تیم در رقابت با رد بول نتوانست قهرمانی فصل را از آن خود کند.
همیلتون و باتن در سال ۲۰۱۱ در تیم ماندند. همیلتون در چین، آلمان و امارات متحده عربی پیروز شد و باتن در کانادا، مجارستان و ژاپن اول شد. در رده‌بندی رانندگان باتن با ۲۷۰ امتیاز بعد از سباستین فتل دوم شد و در رده‌بندی تیمی مک‌لارن بعد از ردبول به مقام دوم رسید.
مک‌لارن سال ۲۰۱۲ را با پیروزی باتن و مقام دوم همیلتون آغاز کرد. همیلتون در مسابقه کانادا هم برنده شد اما در میانه فصل مک‌لارن ضعیف شد و در مسابقه سیلورستون در بریتانیا همیلتون هشتم و باتن دهم شد.

در فصل ۲۰۱۳ بعد از رفتن همیلتون به تیم مرسدس، سرجیو پرز به مک‌لارن پیوست

 مک‌لارن اتوموتیو، که به طور عام با نام مک‌لارن شناخته می‌شود، تولید کننده خودروهای اسپرت بریتانیایی است. مک‌لارن با هدف ساخت خودروهای شهری با تکنولوژی ماشین‌های مسابقات فرمول یک در سال ۱۹۸۹ با نام مک‌لارن کارز تاسیس شد. این شرکت همکاری نزدیکی با تیم فرمول یک مک‌لارن ریسینگ دارد و بخشی از گروه مک‌لارن است. مک‌لارن اف ۱ اولین محصول تولید مک‌لارن است. اف ۱ خودروی اسپرت سه نفره‌ای است که توسط گوردون ماری طراحی شده است.موتور این خودرو ۱۲ سیلندر ساخت ب ام و است که حجمش ۶۰۶۴ سی‌سی است و ۶۲۷ اسب بخار نیرو تولید می‌کند. شتاب صفر تا ۹۷ کیلومتر این خودرو ۳ ثانیه است.
تولید اف ۱ در سال ۱۹۹۲ آغاز شد. مدل ال‌ام این خودرو در سال ۱۹۹۵ و مدل جی‌تی در سال ۱۹۹۷ عرضه شد. مدل جی‌تی‌آر از این خودرو هم بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ تولید شد. تولید این خودرو در ماه مه سال ۱۹۹۸ بعد از ساخت ۱۰۰ دستگاه متوقف شد. در مجموع ۶۴ دستگاه اف ۱، پنج دستگاه مدل ال‌ام، سه دستگاه جی‌تی، ۹ دستگاه جی‌تی‌ار۹۵، ۹ دستگاه جی‌تی‌آر۹۶ و ده دستگاه جی‌تی‌ار۹۷ ساخته شد. در سال ۱۹۹۹ مک‌لارن با همکاری مرسدس بنز مدل اس‌ال‌آر را طراحی کرد.
آن زمان دایملر-کرایسلر بیشتر سهام مک‌لارن را در اختیار داشت و موتور تیم مسابقات فرمول یک مک‌لارن را هم از طریق مرسدس بنز، شرکت اقماری خود، تامین می‌کرد. اس‌ال‌آر موتور هشت سیلندر ۵.۵ لیتری داشت که ۶۲۶ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد. شتاب صفر تا ۹۷ کیلومتر در ساعت این خودرو ۳.۸ ثانیه بود. در سال ۲۰۰۶ مدل قوی‌تری از اس‌ال‌آر به نام اس‌ال‌آر ۷۲۲ ادیشن عرضه شد که قدرت موتورش ۶۵۰ اسب بخار بود و حداکثر سرعتش ۳۴۰ کیلومتر در ساعت بود. در سال ۲۰۰۷ مک‌لارن اس‌ال‌آر کانورتبل ساخته شد.

مشخصات تولید کننده

مشخصات فنی بدنه

مشخصات فنی موتور

مشخصات جعبه دنده ( Transmission )

سیستم ترمزها

سیستم تعلیق و فرمان

عملکرد اتومبیل

محدوده گارانتی

امکانات رفاهی و آپشن ها

مدل های مکلارن

مکلارن P1 حاصل 50 سال تجربه در مسابقات اتومبیل رانی و خودروهای شهری است. اگرچه 20 سال پیش سوپرخودروی پرقدرت مکلارن F1 ارائه شد اما اکنون تولید مکلارن P1، سرآغاز انقلاب جدیدی در این کلاس از اتومبیل ها است. چیزی که باید در مورد این سوپرخودرو دانست این است که مکلارن P1 چیزی بسیار متفاوت با تصویری است که توسط شرکت ارائه شده است، زیرا در عکس هرگز نمی توان زیبایی ها و ابعاد واقعی یک اتومبیل را به تصویر کشید. آن چه در عکس دیده می شود، در حقیقت همان مدل 12C است، با این تفاوت که مجموعه بدنه اسپرت به آن اضافه شده است. البته صرفاً با تفسیر عکس می توان چنین تصوری از مکلارن P1 پیدا کرد. در حقیقت باید گفت که این خودرو رویایی تر، جذاب تر، و متفاوت تر از مدل 12C و حتی هر سوپر ماشین دیگری است. 1Car نیز معتقد است، زبان کلمات برای به تصویر کشیدن زیبایی این خودرو قاصر است و هر کس در نگاه اول، حداقل به مدت نیم ساعت به این شاهکار خیره خواهد ماند. از آن جا که هنوز بسیاری از اطلاعات و مشخصات فنی این خودرو در دسترس نیست، صحبت گسترده ای راجع به ابعاد فنی آن نمی توان کرد. تقویت و استحکام سقف این خودرو باعث شده است تا هوای بیش تری از نقاط مرکزی و کناری به داخل موتور جریان پیدا کند. گفتنی است، در این خودرو بیش از هر خودروی دیگری از فن آوری های به کار گرفته شده در خودروهای فرمول 1 استفاده شده است. به ادعای مکلارن، نسبت قدرت موتور به وزن در این سوپرخودرو چیزی در حدود 600 اسب بخار به ازای هر تن است. اگرچه هنوز اطلاعات دقیقی در مورد وزن این خودروی جدید در دست نیست، اما به طور حدسی می توان گفت وزن آن چیزی در حدود 1350 کیلوگرم باید باشد. مدت هاست سر زبان ها افتاده است که تیم طراحی پورشه سخت ترین کار را پیش رو دارد تا بتواند مدل طراحی جدید 911 را کاملاً شبیه به ساختار اصلی یک 911 در بیاورد. اما در حقیقت باید گفت که سخت ترین کار به عهده تیم طراحی مکلارن است، چون علاوه بر حصول تمام و کمال زیبایی های مورد انتظار در این خودرو، باید تمام نکات مربوط به تونل باد نیز در نظر گرفته شود. با این حال، این خودرو از نقطه نظر آیرودینامیکی، بیش ترین پیشرفت را داشته است. بر روی هر درب این خودرو، سه ورودی وجود دارد که از بخش جلو به عقب امتداد یافته اند. این ورودی ها به احتمال زیاد وظیفه خنک نمودن موتور واقع در پشت خودرو را بر عهده دارند. برخلاف خودروی افسانه ای سه سرنشین مکلارن F1 که فرمان در وسط قرار دارد، ظرفیت سرنشین مکلارن P1 دو نفر است. اعمال این تغییر دلایل مختلفی دارد که مهم ترین آن ها قوانین ترافیکی و امنیتی است. از طرفی وجود سه صندلی در این خودرو، آن را طویل تر و عریض تر می کند. مکلارن P1 از نمای جلو همانند یک هواپیمای جنگنده به نظر می رسد. اگرچه در عقب این خودرو، شیشه کار نشده است، اما جهت ورود نور به داخل خودرو، روی سقف آن از دو صفحه شیشه ای استفاده شده است. علاوه بر وجود شکاف دهنده هوا در جلو، در بخش عقب نیز شکاف دهنده هایی تعبیه شده است که این امکان برای اولین بار در صنعت خودروهای شهری گذاشته شده است. به نظر می رسد الگوی این مدل، مستقیماً برگرفته از الگوی مدل GT3 باشد. اگرچه حدس هایی نیز راجع به عملکرد آن زده شده است و گمان می رود که از مدل GT3 الگوگیری شده باشد، اما مکلارن در مورد سیستم تعلیق تا حدودی محافظه کاری کرده است. البته بهتر است که سیستم تعلیق آن هیدرولیک باشد تا بتوان ارتفاع خودرو را جهت جلوگیری از برخورد شکاف دهنده های هوا با موانع تنظیم کرد. به گفته مکلارن، مدلی که به زودی رونمایی خواهد شد، اسپرت مسابقه ای است و ارتفاع آن چند سانتی متر پایین تر از حالت عادی می باشد. از نمای عقب، چراغ های عقب و راهنماها مشکی رنگ هستند و بدین ترتیب نمای خشمگین تری را به خودرو داده اند. گفتنی است وجود یک بال بسیار بزرگ در عقب به تکامل خط و خطوط زیبای بدنه کمک بسیار زیادی کرده است. این بال را می توان در دو حالت تنظیم کرد که حالت اول 120 میلی متر و حالت دوم 300 میلی متر ارتفاع دارد. شایان ذکر است همانند آن چه که در مدل 12C وجود دارد، این بال با چرخش 29 درجه ای به سمت جلو می تواند به عنوان یک ترمز بادی ایفای نقش کند. چیزی که بیش از شکاف دهنده های بزرگ در این خودرو مشکل آفرین هستند، صفحات کناری خودروست. صفحاتی بزرگی که خودرو را بسیار عریض تر کرده اند و احتمال برخورد با موانع سر راه بسیار بالاست. از دیگر اشکالاتی که می توان در مورد طراحی مکلارن P1 یاد کرد، شکل چراغ های جلو می باشد که در حقیقت نقطه ضعف مکلارن به شمار می رود. همین طور شکل ورودی های هوا روی کاپوت و درب ها نیز در حوزه ضعف قرار دارد. همان طورکه گفتیم اطلاعات فنی جامعی راجع به این خودرو در دست نیست و هنوز هیچ کس نمی داند توان، حداکثر سرعت، و حتی نوع موتور آن چیست! تنها چیزی که شرکت خودروسازی مکلارن رسماً اعلام کرده است این است که تیم طراحان این خودرو هرگز به دنبال پیشی گرفتن از بوگاتی ویرون نیستند، زیرا دستیابی به سرعت بالا در هنگام حرکت در یک خط مستقیم کار بسیار ساده ای است! چالش اصلی، تولید بهترین خودرو برای رانندگی کردن است. بنابراین این طور می توان نتیجه گیری کرد که تیم طراحان مکلارن P1 به جای تولید یک موتور V شکل با تعداد سیلندرهای زیاد، به دنبال برتری در پیست هستند. اما کدام پیست؟ البته که معروف ترین پیست ها، پیست نوربرگرینگ (Nurburgring) است، اما به نظر می رسد که هدف مکلارن پیست لیمانز (Le Mans) باشد چون مدل افسانه ای F1 در این پیست موفقیت های بزرگی کسب کرده است. به هر حال مکلارن ادعا می کند که مدل P1  بهترین خودروی شهری ـ مسابقه ای خواهد بود که تاکنون تولید شده است. اما نظر شما چیست؟ آیا فکر می کنید مکلارن P1 بتواند به عنوان رقیب قدرتمندی در میان سایر سوپرخودروها ظاهر شود؟

پرواز به سبک مکلارن

علاقه مندان به خودرو با شنیدن نام مکلارن به هیچ عنوان احساس غریبی با چنین نامی نخواهند داشت. خودرویی که در بسیاری از بازی های کامپیوتری جزو دست نیافتنی ها به حساب می آمد. این کمپانی چند سال است که با معرفی محصولات جدید و سوپراسپرت مجددا خود را بر سرزبان ها انداخته است. کمپانی مکلارن در نمایشگاه ژنو از محصول جدید خود با نام 720S رونمایی کرد. این خودرو نسبت به نسخه ی قبلی که 650S نام داشت، سریع تر و سبک تر است. همچنین آیرودینامیک 720S نیز بهتر از 650S است. ظاهر این خودرو تفاوت های بسیار زیادی با مدل های قبلی مکلارن دارد. از تفاوت های ظاهری 720S نسبت به 650S می توان به حذف کردن دریچه های بزرگ در نسخه ی 720S برای ورود هوا اشاره کرد. البته به جای آن ها از ورودی های تعبیه شده در زیر درها و جلوی چرخ های جلو برای هوا رسانی به پیشرانه استفاده شده است که با این طراحی هوشمندانه نرخ خنک شدن پیشرانه 15 درصد افزایش یافته است. در داخل کابین نیز ترکیب چرم و جیر و فیرکربن خاص بودن 720S را به خوبی نشان می دهد. کابینی که از نظر طراحی نیز با دیگر مدل های این کمپانی تفاوت های عمده ای دارد. یکی دیگر از ویژگی های اصلی 720s، داشتن باله عقب است که قابلیت تنظیم اتوماتیک در سه زاویه را دارد و بر اساس وضعیت رانندگی در یکی از حالت ها قرار می گیرد. این باله باعث رسیدن به بیشترین هندلینگ و سرعت می شود و در مواقع مورد نیاز به عنوان یک ترمز هوایی عمل می کند که به پایداری خودرو و کاهش طول خط ترمز کمک می نماید. بدنه ی این خودرو از نوع Monocage II است که در ساخت آن از فیبر کربنی استفاده شده است. به همین دلیل وزن آن بسیار کمتر از بدنه ی استفاده شده در نسخه ی 650S است. داخل کابین این خودرو نیز به طرز منحصر بفردی طراحی شده است و دارای یک صفحه نمایش 8 اینچی است که رانندگان می توانند اطلاعات مورد نیاز را از آن دریافت کنند.

در زیر شاسی این خودرو سیستم Proactive Chassis Control II قرار دارد که دارای ضربه گیرهای هیدرولیکی در زیر هر یک از چرخ ها است. سیستم کنترل جدید استفاده شده در این خودرو در دانشگاه کمبریج طراحی شده است که از الگوریتم های پیشرفته برای کنترل میزان سختی یا نرمی دمپرها برای ایجاد راحتی بیشتر استفاده می کند. این سیستم با دارای بودن 21 سنسور شرایط مختلف رانندگی را بررسی می کند. سه حالت برای تنظیم سیستم تعلیق این خودرو وجود دارد که عبارتند از : Comfort ، Sport و Track.

در خودروی McLaren 720S از پیشرانه ی 4.0 لیتری تویین توربو V8 استفاده شده است. این پیشرانه توانایی تولید 710 اسب بخار قدرت و 770 نیوتن متر گشتاور را دارد و از یک جعبه دنده 7سرعته دوکلاچه بهرمند است. با اتکا به این سیستم قدرت، 720S در عرض 2.8 ثانیه از سرعت صفر تا 100 کیلومتر بر ساعت شتاب می گیرد و حداکثر سرعت آن 341 کیلومتر بر ساعت اعلام شده است. 720S سبک جدیدی از رانندگی را به همراه خواهد داشت. سبکی که به نوعی می توان گفت پرواز از نوع مکلارن. برندی که در این چند سال به خوبی امتحان خود را پس داده است. برای کنترل و توقف بهتر این خودروی پرقدرت از دیسک ترمز های سرامیک کربنی استفاده شده است که با استفاده از آن در عرض 4.6 ثانیه سرعت این خودرو از 125 مایل بر ساعت تا صفر می رسد.

مکلارن قیمت پایه این مدل را 207 هزار پوند اعلام کرده است. تا کنون نیز 400 نسخه از مدل لانچ ادیشن این خودرو پیش فروش شده است.